De jaren 60 lopen langzaam ten einde en Carlos maakt als gastgitarist in 1968 zijn officiële platendebuut bij Al Kooper en Mike Bloomfield. De naam Santana Blues Band wordt in de loop van het jaar ingekort naar Santana. De band, inmiddels officieel gecontracteerd door Columbia Records, neemt een live-album op in de Fillmore, dat bijna 30 jaar na dato verschijnt en duidelijk maakt dat Santana een rijzende ster was aan de Californische muziekhemel.  Wederom slaat echter het bandnoodlot toe als percussionist Malone achter slot en grendel verdwijnt wegens poging tot moord. De band vertrekt kort daarna naar Los Angeles voor een allereerste professionele studio-opname.
Carabello, die als vriend van de band nog altijd om Carlos heen cirkelt, wordt weer in ere hersteld en men speelt de opname-sessies in getiteld, Freeway Jam. Deze opnames worden geproduceerd door David Rubinson. Echter een tegenvallende studiosfeer, onbevredigende resultaten en de strubbelingen omtrent Malone hebben hun weerslag op de muziek. Teleurgesteld keert de band terug naar San Francisco en het hele project wordt gecancelled. Tot 2004 blijven de opnames ferm achter slot en grendel. Bij de 2cd-heruitgave van de eerste Columbia lp in 2004 worden de Freeway Jam sessies toch als bonuscd bijgevoegd.


Terug in San Francisco verandert de samenstelling weer ten gunste van de sound. Ook speelt men stug door in allerlei zalen. Het is Carabello die multi-instrumentalist Jose 'Chepito' Areas ontdekt en hij wordt de verbindende factor in de band. Zijn furieuze spel op conga's, timbales en trompet blijken de ontbrekende schakel te zijn. Als laatste treedt drummer Michael Shrieve tot de groep toe en verlaat Livingston gedesillusioneerd de band. De geboorte van de eerste echte Santana-band heeft dan 3 jaar geduurd. Het zal deze groep zijn die geschiedenis gaat schrijven.

Op naar Woodstock - Nu de band compleet is en de roem ook buiten California toeneemt, duikt de band opnieuw de studio in. Ditmaal kiest men voor een vertrouwde omgeving van de Pacific Coast Studios in San Mateo gerund door Paul Curcio. Curcio zal in 1987 een dubieuze rol spelen met het grootschalig uitbrengen van de allereerste demo's uit 1968. In mei 1969 is de band binnen twee weken klaar met opnemen en mixen van de debuutlp. De lp brengt grote hits voort zoals Evil Ways, Jingo en het magnum opus Soul Sacrifice. Als graag geziene gast in de Fillmore en andere belangrijke concertzalen, stelt impressario Bill Graham de band voor op het prestigieuze Woodstockfestival op te treden.

In de zomer van 1969 trekt de hele Santana-clan naar de oostkust en ervaart de criticasters aldaar na optredens in Bill Graham's Fillmore East. Een week voor het Woodstockoptreden speelt de band tevens in Central Park en op diverse colleges. De roem snelt hen vooruit. Als de band in Woodstock is, wordt het optreden door allerlei problemen plots vervroegd. Onder invloed van LSD speelt Carlos een perfecte show. Tot groot genoegen van de vele fans verschijnt er een overzichtslp waarop Santana de show steelt. De bijbehorende film uitgebracht in 1970 catapulteert de groep nog verder. De eerste lp komt begin september uit en de band ziet deze heel snel de goud- en platinastatus behalen. Er volgen korte toers in de hele Verenigde Staten  met als hoogtepunt een optreden in 's lands beroemdste tvshow 'The Ed Sullivan Show'. Vermoeid komt 1969 tot een einde en speelt men nog op het beruchte Altamontfestival. De set blijkt een kopie te zijn van het Woodstockoptreden, met een verschil echter: de beangstigende sfeer gecreëerd door de Hell's Angels. In interviews beaamt Carlos de sfeer maar ook het feit dat de groep t.o.v. Woodstock weer wat was gegroeid en eigenlijk beter speelde. Men wijst een verzoek af van de Rolling Stones om beeld- en geluidsmateriaal te kunnen gebruiken in hun documentaire. De band keert terug naar San Francisco en sluit het jaar af met een optreden in Bill Graham's Winterland.

De Jaren 70

De band speelt in de eerste maanden van 1970 volop in en rond San Francisco met als hoogtepunt de deelname aan het Black Panter Tribute concert in Berkeley op aandringen van bluespianist en arrangeur Alberto Gianquinto. Hij adviseerde de band om de nummers op de debuutlp destijds in te korten tot korte radiovriendelijke lengte. Samen met Carlos schrijft hij het jazzy Incident At Neshabur; een tweeluik gebaseerd is op de belevenissen van de Haïtiaanse veldheer, Toussaint.  Opgenomen in de Pacific Coast studio's verschijnt dit nummer op de opvolger Abraxas. Tot op heden is incident een vast nummer op de live setlijst. Columbia lanceert de eerste Europese optredens en in de zomer volgt een korte festivaltoer waarbij de band kennismaakt met het fenomeen 'time management': van studio naar podium naar Europa naar de Verenigde Staten en terug! Tussen de bedrijven door trekt de groep zich terug op hun mansion in Hawai alwaar de geboorte van Abraxas wordt voorbereid. De successen van Woodstock  stuwen de verkoopcijfers naar astronomische hoogtes, zeker als de nieuwe singles Black Magic Woman en Oye Como Va (beide nummers zijn blues- en latincovers) de charts wereldwijd beklimmen. Abraxas wordt gezien als het beste album van de eerste originele band mede doordat met tijd en ruimte nam om voor een heldere produktie te zorgen onder leiding van Fred Catero. Abraxas bevat naast de singles ook een solowerk van Carlos, Samba Pa Ti, dat uit zal groeien tot een ware singnature sound klassieker. Aardig om te weten is dat Samba Pa Ti  een gedachtenspinsel is van Carlos. Nadat hij in New York City een muzikale drankverslaafde dakloze al twijfelend een melodie hoorde spelen kwamen de lyrics en woorden Freedom From Within bij hem op. Keuzes op basis van ratio en gevoel zullen Carlos een muzikantenleven lang blijven achtervolgen. Samba Pa Tii is zijn manier om ermee om te gaan. Saillante details zijn er genoeg omtrent dit  nummer; zo is de band erop tegen dat het op Abraxas zou verschijnen aangezien het een solo-compositie is waarbij de band slechts als achtergrond fungeert. Tevens vermeldt Gregg Rolie dat het einde van Samba Pa Ti is ingekort want tijdens de opnames glijdt de hoofdtelefoon van Carlos' hoofd en hoort hij niet meer precies hoe hij - in trance - verder speelt getuige de echoachtige mix aan het einde van het nummer.
In september van 1970 ontdekken enkele leden in een kleine club de 16-jarige gitarist Neal Schon. Hij wordt al snel in de studio gevraagd om te luisteren en mee te spelen met de band. Een bezoek van Eric Clapton leidt ertoe dat Neal (nadat hij live met Clapton optrad) kan kiezen tussen de Santana band en een carriere bij Derek & The Dominoes. Neal besluit in Californië te blijven en treedt officieus toe tot Santana. Carlos ziet in hem een grote waardevolle aanvulling van de sound en voelt dat de band zich meer en meer ontwikkelt tot een rocklatinact. De laatste maanden van 1970 bestaan uit toeren en promotie-activiteiten voor Abraxas. Langzamerhand voelt men wel dat geld, roem en drugs zijn tol beginnen te eisen...

1971 start dramatisch als Chepito na een dosis drugs een hersenbloedig krijgt waarbij wordt gevreesd voor zijn leven. Chepito, bekend om zijn opzwepende manier van spelen, zal dit jaar amper op het podium staan. Zijn bijdragen zijn hoofdzakelijk in de studio te horen. De band speelt in het voorjaar als enige 'blanke' act op het zwarte Soul To Soul festival in Ghana, Afrika. Met Neal en vervanger Willie Bobo (voor Chepito) begint het jaar rommelig; de nummers worden steeds langer op  de set list. De rivaliteit binnen de groep neemt stilletjes aan toe. Toch weet men naast de concerten ook nummers te schrijven waaronder het vervolg op Incident, genaamd Toussaint L'Overture, een gitaarduel afgewisseld met traditionele latin-ritmes en refreinen. Toussaint L'Overture behoort tot de top van de vroege Santana-nummers, mede dankzij Neal en Carlos. Ook dit nummer zal een carriere lang op de set list verschijnen.

De band vertrekt in april 1971 voor een maand naar Europa en probeert samen met Jimi Hendrix producer Eddie Kramer te werken aan een live album. Verschillende meningen en zwalkend groepsbeleid bepalen de teneur. Carlos, inmiddels close geworden met percussionist Coke Escovedo (hij vervangt Chepito voor de rest van het jaar), ziet de eilandvorming in de band met lede ogen aan. Een vakantie op Hawaii laat hem inzien dat drugs teveel de overhand hebben genomen en alle negativiteit afbreuk doet aan de muziek. De val van de originele band wordt definitief als er op 4 juli opgetreden wordt bij het sluiten van de Fillmore West. Wat eens een lievelingspodium was, blijkt een slangenkuil te zijn geworden. Na het optreden verdwijnt bassist Dave Brown naar de gevangenis en gaat de band in retraite. Carlos besluit om niet verder te gaan met de rest, tenzij zijn jeugdvriend Carabello en de manager Stan Marcum opstappen. Allereerst gaat men niet akkoord en vertrekt de band zonder Carlos voor een toer van twee weken naar de altijd zo kritische oostkust. Serieuze problemen ontstaan er als de band wordt uitgefloten en met  5 concerten in New York City in het vooruitzicht, vreest men. De percussiesectie en het management stappen op en Carlos vliegt spoorslags naar de oostkust. Men rekruteert een jongeling uit het publiek, James 'Mingo' Lewis en Coke's broer, Pete Escovedo; zij vervangen de vertrekkende muzikanten. Enkele hectische optredens in Midden- en Zuid-Amerika volgen en het jaar wordt roerig in stijl afgesloten met een gecancelde show in Peru. Halsoverkop moet de band daar vertrekken, alle instrumenten, kleding en apparatuur achterlatend. Berooid en ontgoocheld keert men terug naar San Francisco. De originele band valt hier officieus uit elkaar. De enkele maanden daarvoor uitgebrachte derde lp getiteld 'Santana' (ook wel 'Santana's Third Album') bereikt toch de platinastatus wereldwijd. De fans hebben nog steeds geen genoeg van de muziek; de band is vooral uitgekeken op elkaar. Carlos vertrekt naar Hawaii en overdenkt de situatie. Hij is contractueel verbonden aan Columbia. Zij zullen gelukkig de helpende hand toesteken in de komende maanden.

Historische foto genomen na de terugkeer uit Lima, Peru in San Francisco december 1971.

Van links naar rechts Tom Rutley (vervanger op bas van David Brown), Carlos, Mingo, Chepito (!), Michael Shrieve, Gregg Rolie en Neal Schon.

Saillant is de foto omdat zowel Gregg als Neal eigenlijk stilletjes besluiten om hun eigen weg te gaan met enkele vrienden uit San Francisco. Samen zullen zij de Golden Gate Rhythm Section oprichten en al snel overgaan tot een meer melodieuzere hard rock eindigend in de multi-millions- selleract Journey!

Hendrix' dood in 1970 verlegde de aandacht voor psychedelische gitaarrock dichter naar Carlos dan hem lief was. Maar zowel Carlos als de resterende bandleden zitten op dood spoor door interne strubbelingen en met slechts nog twee jaar aan contractuele verplichtingen te gaan, ontbreekt het aan inspiratie en visie. Columbia stelt voor om ex-Band Of Gypsies-drummer Buddy Miles te laten spelen met Carlos op het Sunshine Music Festival, nieuwjaarsdag 1972 in een uitgedoofde vulkaan op Maui, Hawaii. Afspraak is om eenmalig een supergroep te maken waarbij de nadruk moet liggen op Carlos en Buddy. Columbia neemt de show op, waarbij echter de resultaten tegenvallen en niet al het materiaal, dat door geluidsstoringen wordt gekweld, deels 'live' opnieuw moet worden ingespeeld in de Columbia Studios in San Francisco. Getuige hiervan is de volledig studiolive-track Free Form Funkafide Filth. Er ontstaan quasi concrete plannen om de supergroep te laten toeren in de Verenigde Staten en Amerika. Een reeds geboekt optreden in de zomer van 1972 in het Olympisch stadion in Amsterdam wordt uiteindelijk gecancelled. Carlos, die is overgebleven met Shrieve en Chepito als harde kern, begint onder invloed van verschillende oosterse filosofieën te experimenteren met de vertrouwde sound: een stevige portie Coltrane en Miles Davis gemengd met  Braziliaanse jazz en latin invloeden zorgen ervoor dat de commerciële koers wordt losgelaten. De opnames voor de 4e lp getiteld Caravanserai nemen de eerste 5 maanden van 1972 in beslag. In de zomer wordt er met een vernieuwde band (Rolie en Schon spelen wel mee op de lp, maar niet meer live op de bühne) flink gerepeteerd waarbij al het populaire materiaal van de eerste drie lp's wordt gemeden. Carlos maakt een statement door een vrijwel volledig instrumentale set te gaan spelen. Met een vernieuwd management volgen er korte toers aan de west- en oostkust en een uitgebreidere Europese toer. Tussen de bedrijven door wordt de 'live'-lp met Buddy Miles uitgebracht, die goed scoort. Columbia heeft tevens een ander project op het oog voor  Carlos: een samenwerking met jazzrockgitarist John McLaughlin. Vlak voor de Europese toer duiken de twee samen de New Yorkse Columbia studio's in en nemen de basistracks op voor Love, Devotion, Surrender lp. Beide muzikanten zijn inmiddels volger van de Bengaalse guru Sri Chinmoy die met name Carlos een harde en confronterende leefstijl oplegt. "Bid en speel. Heb discipline. Vertrouw op God. Laat aardse zaken los."  Het zal een begin vormen van een 10-jaar durende periode waarin Carlos de religieuze naam Devadip (Lamb of God, Light of God, Eye of God) zal aannemen. 

Aan het einde van 1972 wordt Carlos geconfronteerd met geld-problemen aangaande de afspraken met de eerste bandleden en het oude management. Het leidt ertoe dat er twee belangrijke zaken op de agenda voor 1973 komen te staan: een nieuw op te richten corporatie waarin het alleen om Carlos als leider en grootaandeelhouder draait plus er moet geld gegenereerd worden middels concerten over de hele wereld. Alvorens hieraan te beginnen wordt de band door de Rolling Stones gevraagd om deel te nemen aan het Nicaraguan Earthquake Relief Benefit concert in Los Angeles in januari 1973. Geïnstigeerd door Mick Jagger en Bill Graham piekt de band en legt hiermee de basis voor de daaropvolgende Amerikaanse collegetoer. Caravanserai heeft inmiddels de platina status bereikt en de vraag om concerten is groter dan ooit. Santana speelt in alle belangrijke collegezalen aan de oostkust en neemt in april en mei een adempauze om de nummers voor de 5e lp op te nemen getiteld Welcome. Carlos, die inmiddels is getrouwd met Deborah Sanders King, weet jazzlegende Leon Thomas over te halen om als zanger toe te treden. Met hem en de 1972-band (minus Mingo) gaat de groep op een zeer uitgebreide wereldtoernee. Voor het eerst speelt de band in Japan (hier wordt Lotus in Osaka in juli 1973 opgenomen; door velen gezien als een mijlpaal in live Santana-releases door de jaren heen), Australië en Midden- en Zuid-Amerika alvorens naar Europa te vertrekken. In totaal worden er meer dan 325 concerten gegeven en is de New Santana Band Inc. een succesvol feit. In september speelt Carlos nog met John McLaughlin en een uitverkoren band waaronder Billy Cobham, Larry Young en twee Santanaleden de sterren van de hemel eindigend in Hawaii. De twee afgelopen jaren waren vol en zeer produktief.